มีอยู่ครั้งหนึ่ง ได้เดินทางไปที่สิงห์บุรีตามปกติ ไปถึงที่วัดประมาณ ตี ๔-๕ ช่วยเข็ดตัวล.ป.บุดดา โดยปกติ ล.ป.จะไม่สรงน้ำ นอกจากเช็ดตัวเท่านั้น ในวันนั้นผมก็อยู่ที่วัดจนถึงเวลา ๑๔.๐๐ น.เศษก็ได้ไปกราบลา ล.ป.ก็ได้ให้แป้งเสกของท่านมา ๑ กระป๋องและท่านก็ทาแป้งเสกมาที่หน้าผมอีกจนหน้าขาวว่อง ระหว่างเดินทางกลับก็บอกพรรคพวกที่่มาด้วยอีก ๔ คนว่าจะแวะวัดพิกุลทองซักหน่อย ทุกคนก็ตกลงเห็นด้วยกับผม
พอถึงวัดพิกุลทอง ล.พ. แพร ท่านไม่อยู่พวกผมก็เดินไปดูในตู้วัตถุมงคลผมได้เช่าพระเนื้อเงินไปหลายองค์ สุดท้ายยังมีอีก ๒ องค์ที่อยากบูชา ราคาองค์ละ๔๐๐ บาทแต่กลัวเงินไม่พอที่จะเติมน้ำมันรถ จึึงหยุดที่จะบูชา แต่มือยังคงกำพระ ๒ องค์นั่นอยู่ พระที่ดูแลอยู่ถามว่า"ทำไมโยมไม่บูชา ๒ องค์นี้เล่า?" ผมก็ตอบไปว่า"วันหลังผมค่อยมาบูชาก็ได้ครับเงินหมดพอดี "พระท่านกล่าวว่า"ไม่เป็นไรโยมอาตมาให้เอาไปเลย" ผมรู้สึกดีใจและฉงนใจกล่าวขอบคุณพระท่าน ต่อจากนั้นก็เดินทางกลับแต่ก่อนออกจากห้องบูชาพระเหลือบเห็นหนังสือวัตถุมงคลของล.พ.แพร เป็น ปก ๔ สีสวยงาม จึงหยิบขึ้นมาชมแล้วก็วางลงจะเดินออกไป ทันทีทันใดเด็กที่ดูแลอยู่กล่าวว่า"พี่ชอบหนังสือหรือครับ?" ผมตอบว่า"ชอบแต่เงินหมดแล้วหนู" เด็กตอบว่า"พี่เอาไปเลยผมให้"{หนังสือเล่มละ๑๒๐ บาท}ผมก็เกิดความฉงนใจ
เช่นเดิมแล้วกล่าวคำขอบใจเด็กไปและเดินทางออกจากวัดมา...
ระหว่างเดินทางกลับ ก็ได้เห็นรถคันหน้าชนสุนัขกระเด็นไปข้างทางแน่นิ่ง และก็ขับรถจากไปโดยไม่เหลียวแล พวกผมเป็นคนรักสัตว์เลยลงไปดูอาการเผื่อช่วยอะไรได้ แวบหนึ่งผมได้คิดว่าแป้งเสกของล.ป.คงจะช่วยอะไรได้บ้าง จึงคว้าหยิบลงไปด้วย พอถึงที่เกิดเหตุเห็นสุนัขตัวนั้นนอนนิ่งไม่ขยับต้วเลย
ผมเลยเอาแป้งโรยไปที่ตัวมัน ประมาณ5-6 วินาที มันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาและลุกเดินเหยาะๆ เข้าข้างทางไปอย่างช้าๆลับตาไป ผมจึงตระหนักได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้เกิดขึ้นจากพลังเมตตาแป้งเสกของหลวงปู่บุดดาโดยแท้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น