ขีวิตของเขาดังต่อไปนี้...
เขาแต่งงานกับภรรยาในวันที่ ๑๖ พอครบ ๑๖ปีก็ต้องแยกบ้านกันอยู่ และทะเลาะกันเป็นครั้งที่ ๑๖
ทั้งยังถูกยิงตายในวันที่ ๑๖ สิงหาคม พ.ศ.2511 ที่หน้าเวทีการแสดง วัดหนองปลาไหล จังหวัดนครปฐม รวมอายุได้เพียง ๓๘ ปี เลข ๑๖ จึงเป็นเลขอันให้โทษแก่เขา
ในวันเกิดเหตุ ก่อนที่จะถูกยิงตายไม่กี่ชั่วโมง เขาได้ออกมาประกาศบนเวทีที่วิกแสงจันทร์ว่า เขาจะร้องเพลง ๑๖ ปีแห่งความหลังเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อออกจากวิกนั้นก็ถูกยิงตาย ภายในวันนั้น...
ลางร้ายบอกเหตุอีกก็คือ ก่อนจะตาย ๘ วันเขานำวงดนตรีไปแสดงที่ วัดอ้ออีเขียวตำบลกลับใหญ่ อำเภอบ้านโป่ง ราชบุรี เมือไปถึงวัดเวลาประมาณ ๑๗.๐๐ เศษ ชาวบ้านได้นำเอา แคร่ไม้ไผ่ตกแต่งอย่างดีมีคนหาม ๔ คน มาหามเขาแห่เวียนไปรอบวัด ๓ รอบ เป็นทำนองคล้ายแห่ศพ ทั้งๆที่ชาวบ้านหวังดีต้อนรับด้วยความเต็มใจ ไม่มีใครเฉลียวใจได้คิดว่า มันเป็นลางร้าย อีกประการหนึ่ง การขึ้นเสลี่ยงคานหามแห่นั้นโบราณเขาถือกันมาก เพราะเป็นการเกินอำนาจวาสนา จะทำความวิบัติให้แก่คนๆนั้น ด้วยเป็นการทำเทียมเจ้า หรือพระเจ้าแผ่นดิน...
แต่ยังมีอีกประเด็นที่ควรทราบ กล่าวคือ เลข ๑๖ทางเลขะศาสตร์เขาเอา ๑+๖=๗ เป็นเลข ของดาวเสาร์ โทษทุกข์ ดังนั้น เลข ๑๖ จัดว่าเป็นเลขดี และเลขร้ายในคราวเดียวกัน...
เห็นด้วยครับอาจารย์ แต่เสลี่ยงและคานหามนั้น นอกจากพระมหากษัตริย์แล้ว ยังพระราชทานให้เจ้านายและขุนนางผู้ใหญ่สามารถใช้ได้ด้วยครับ แต่แบ่งระดับหรือเกรดตามวิสดุประดับประดา ซึ่งคนสามัญมักไม่มีโอกาสได้ใช้ตามที่อาจารย์ว่าแหละครับ ซึ่งการทำตัวเกินฐานะตามคติเดิมย่อมไม่น่าสบายใจนักเพราะคติจารีตเดิมที่ฝังหัว(ติดอยู่ในยีน) ย่อมรบกวนจิตใต้สำนึก และระบบพลังงานของผู้ัที่ไม่ได้รับการ "พระราชทาน" ซึ่งจะมีพลังมาส่งเสริมให้สามารถใช้ได้ ในระดับเจ้านาย หรือ ขุนนางผู้ใหญ่ ที่ได้รับพระบรมราชโองการแต่งตั้ง (มีการบรรจุพลังให้) น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับอาจารย์
ตอบลบคุณพูดได้ถูกต้องเลยครับ เป็นเช่นนั้นจริง
ตอบลบชอบๆ อ่านและได้ความรู้ขอบคุณคะอาจารย์
ตอบลบ