กรรมลิขิต

...ในปัจจุบันศาสนาพุทธได้ลุล่วงมาถึง พ.ศ.๒๕๕๕ ถือว่าเป็น"กึ่่งพุทธกาล"เพราะตามพระไตรปิฎกกล่าวไว้ว่า ศาสนาพุทธจะสิ้นสุดลงใน พ.ศ.๕๐๐๐ ดังนั้นตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๐๐ เป็นต้นมา...ผู้คนเริ่มตื่นตัว
สนใจและฝักไฝ่ในการหลุดพ้นของศาสนา...เคยมีผู้ถามหลวงปู่แหวนว่าศาสนาพุทธจะสิ้นสุดลงเมื่อใด
หลวงปู่ท่านก็ตอบว่า...ศาสนาพุทธจะสิ้นสุดลงใน พ.ศ.๕๐๐๐...ซึ่งในอนาคตต่อไปก็จะอยู่ในยุคของ...
...พระศรีอาริยเมตไตร...เป็นศาสดาองค์ต่อไป...ต่อจากองค์สมณะโคดม...พระพุทธเจ้าของเรา...


...ในคำสอนที่ว่า"ทำดีได้ดี...ทำชั่วได้ชั่่่วนั้น"... ผมเห็นชอบด้วยทุกประการ...ทั้งๆที่บางคนมาเปลี่ยนคำสอนว่า"ทำดีได้ดีมีที่ไหน...ทำชั่วได้ดีมีถมไป"... ซึ่งผมขอคัดค้านได้ว่า...ไม่จริง! ...
... เพราะตามที่ได้ประสพพบเห็นมาว่า...คนที่ทำกรรมดี...จะต้องได้ดีตามกรรมดีที่ตนได้กระทำมาอย่างแน่นอน...อาจช้า...เร็วบ้าง
ตามกรรมเก่าที่ได้ลิขิตมา...ส่วนคนที่ทำกรรมชั่วนั้น...ก็จะต้องได้รับผลกรรมชั่ว...ที่ตนได้กระทำมา...
๑๐๐%...จะช้า...เร็ว...แล้วแ่ต่กรรมเก่าที่ได้ลิขิตมาเช่นกัน...


... มีคนเคยถามมาว่า...มีบุคคลคนหนึ่งทำชั่วมาตลอดชีวิตจนถึงวัยชรา...แต่ยังไม่เห็นกรรมชั่วใดๆ
ตามมาชำระความสักที...บ้างก็ถามว่า...มีบุคคลคนหนึ่งทำกรรมดีมาชั่วชีวิต...แต่ยังไม่ได้รับกรรมดีใดๆตอบแทนเลย...ซึ่งในทั้ง ๒ กรณีนี้...ไม่ถูกต้องตามคำสอนที่ว่า"ทำดีได้ดี...ทำชั่วได้ชั่ว"...ผมจึงอยาก...
อธิบายในเรื่องนี้กล่าวคือ...
...กรรมเกิดจากการกระทำ...คือ กรรมดีและกรรมชั่ว...เหตุการณ์เกิดจากวาระกรรมที่แตกต่างกันก็คือ...
...อดีต...ปัจจุบันและอนาคต...อดีตส่งผลมายังปัจจุบัน...ปัจจุบันส่งผลไปที่อนาคต...เราสามารถเปรียบ
เทียบได้ดังนี้คือ ...


...อดีตคือเมื่อวานนี้...เราทำชั่วไว้...ผลจะส่งมาที่ปัจจุบันคือวันนี้...ถ้าวันนี้คือปัจจุบันเราทำความดี...ผล
ของความดีจะส่งไปยังวันพรุ่งนี้คือ...อนาคตทันที...ดังเช่นคนที่ทำกรรมดีในวันนี้ทำไมยังไม่ได้รับผลของกรรมดี...ก็เพราะว่าเมื่อวานคืออดีตได้ทำกรรมชั่วเอาไว้...จึงมาได้รับผลกรรมชั่วที่ตนได้ทำไว้...แต่ในวันนี้คือ...ปัจจุบัน...ทำกรรมดีอยู่...ก็จะได้รับผลกรรมแห่งความดีได้ในวันพรุ่งนี้คือ...อนาคตอย่างแน่นอน...
...ในปัจจุบันคือชาตินี้...ในอดีตคือชาติก่อน...ในอนาคตคือชาติหน้า...เพราะฉะนั้นในปัจจุบันคือชาตินี้สามารถตัดแบ่งซอยออกไปเป็น...เมื่อวาน...วันนี้...และพรุ่งนี้ตามลำดับ...ยกตัวอย่างให้ดูดังต่อไปนี้ ...


...มีบุคคล คนหนึ่งตั้งแต่เด็กจนยันโต...มีอคติต่อบิดาของตนเอง...คิดเล็กคิดน้อย...แสดงกริยาก้าวร้าวต่อ
บิดาเป็นประจำๆ...สร้างความทุกข์ใจให้แก่บิดาเป็นอย่างยิ่ง...จนแม้กระทั่งบิดาตนเองถึงแก่กรรมไปแล้ว
ก็ยังคิดต่อบิดาไปในทางลบอยู่ตลอดเวลา...เป็นที่น่าสังเวชใจอย่างยิ่ง...และแล้วกฏแห่งกรรมก็มาเยือน
ก็คือ...บุตรชายของตนเองยิ่งโตก็ยิ่งก้าวร้าวกับตนเอง...ยิ่งกว่าตัวเอง...ทำกับบิดา ๑๐๐ เท่าทีเดียว...
เป็นที่ทุกข์ใจแก่ตนเองอย่างแสนสาหัส...นี่คือการแบ่งกรรมเป็น...เมื่อวาน...วันนี้...และพรุ่งนี้...ตามลำดับ
...กรรมดีย่อมนำความสุขใจมาให้...ส่วนกรรมชั่วจะนำพาความทุกข์ใจมาให้...เป็นสัจจสูตร...


...ผิดกับอีกบุคคลหนึ่งซึ่งทำกรรมดีกับบิดาตนเองมาโดยตลอด...จึงได้รับกรรมดีคือความสุขใจมาโดยตลอด...บุตรของตนก็ไม่เคยสร้างความทุกข?ใจใดๆให้...แม้แต่ยามที่บิดาได้ล่วงลับไปแล้ว...ย้อนนึกถึงอดีตครั้งใด...ก็เกิดความปิติ...สุขใจทุกครั้งร่ำไป...คนบางคนในวัยหนุ่มยิงนก...ตกปลา...พรากลูกพราก
ครอบครัว...ทำร้ายสัตว์...ทำร้ายคนฯลฯ...ต้องได้รับกรรมชั่วที่ตนได้กระทำใน...ปัจจุบันคือ...ชาตินี้ไม่ต้องรอชาติหน้า...เพราะกรรมสามารถแบ่งเป็นส่วนได้ตามที่ได้กล่าวมา...จะช้า...หรือ...เร็วเท่านั้นเอง...


...เรื่องของกรรมเป็นเรื่องละเอียดและ...ลึกซึ้ง...กรรมยังจำแนกเป็นกรรมที่เกิดจากเจตนาหรือกรรรมที่เกิดจากการทำโดยไม่ตั้งใจอีก...ซึ่งกรรมที่จะได้รับก็จะ...หนักหรือเบา...ตามเจตนานั้นๆอีกด้วย...เช่น...
การทำบุญบังหน้า...โดยซ่อนดาบใว้ในรอยยิ้ม...บุคคลใดที่นอบน้อมผิดปกติ...พูดเพราะ...ยิ้มแย้มอยู่...
ตลอดเวลา...จัดว่าเป็นบุคคลอันตรายอย่างแท้จริง...บุคคลใดที่พูดจาโผงผาง...ชัดเจน...ไม่ปิดบังมักเป็นบุคคลที่น่าคบหามากกว่าเสียอีก...สรุปเรื่องกรรมลิขิตในครั้งนี้...ผมขอเล่าให้ฟังเท่านี้ก่อน...พอสังเขป ... 

...ถ้าอยากรู้ให้ละเอียดลึกซึ้ง...ให้ทุกคนไปหาอ่านจากหนังสือ"กรรมทีปนี"จะเกิดประโยชน์เป็นอย่างยิ่ง
...ผมขอกล่าวคำ"สวัสดี"แก่ทุกคนที่ได้อ่านบทความของผมมาถึงบรรทัดนี้...ทุกท่าน...ครับ...

... อ.ธนเทพ ปฏิพิมพาคม ...